Jeśli wiemy trochę o wynikach, które można osiągnąć przy użyciu różnych materiałów i technik oraz kiedy te materiały i techniki były używane (nazywam te „znacznikami technologii”), to dość łatwo jest datować utwór. Wiedza o tym, w jaki sposób dokonuje się rzeźbienia mebli, może pomóc entuzjastom antyków dokładniej datować znaleziska i uniknąć przepłacania za to, co jest sprzedawane jako meble stylowe Gdańsk i „ręcznie rzeźbione”. Z drugiej strony, doświadczeni zbieracze będą w stanie zidentyfikować prawdziwe ręczne rzeźbienie i odebrać kilka dobrych zakupów od mniej doświadczonych sprzedawców. Rozpocznijmy naszą podróż od historii i technologii z mniej więcej połowy XVIII wieku, kiedy meble stylowe Gdańsk wchodziły w okres największego rozkwitu. W pewnych czasach meble stylowe Gdańsk były robione ręcznie. Były oczywiście maszyny (przychodzi mi na myśl tokarki), ale maszyny nie były używane do masowej produkcji. Tworzenie mebli było wysiłkiem grupowym, ale celem była efektywność. Przecież nawet w XVIII wieku sklep musiał przynosić zyski. Efektywność wymagała specjalizacji. Jeśli jeden człowiek celował w robieniu szuflad, to była jego praca: zrobił wszystkie szuflady do wszystkiego. Mógł nie być człowiekiem, który wyrzeźbił pazury lub poręcze krzeseł; to były różne specjalności. Czasami w warsztacie produkującym krzesła jeden człowiek robił przednie nosze, a inny poręcze na grzbiecie. Ale w każdym zestawie krzeseł wszystkie poręcze zostały wykonane przez tego samego pracownika i wyglądałyby jak dopasowany zestaw. Jeśli patrzysz na zestaw 8 zabytkowych krzeseł z Gdańska, a jedno nie pasuje do innych, nie pozwól sprzedawcy powiedzieć, że „inny pracownik tego samego sklepu zrobił to krzesło”. Nie wydarzyło się; nie patrzysz na dopasowany zestaw, ale raczej na zestaw „połatany”.